Następne pytania prejudycjalne w sprawach frankowych

Kolejne pytania po pytaniach skierowanych przez Sąd Okręgowy w Gdańsku zadał Sąd Rejonowy dla Warszawy Woli w sprawie przeciwko Raiffeisen Bank International AG. Tym razem pytania dotyczą wykładni Dyrektywy 93/13.

Pierwsze z pytań dotyczy możliwości określania w umowach kredytowych sposobu ustalania kursu CHF bardziej  ogólnie niż jednoznacznie, z uwagi na fakt, że są to umowy długoterminowe, a kurs franka ulega ciągłym zmianom. Drugie pytanie odnosi się natomiast do możliwości przyjęcia w ramach tzw. „prokonsumenckiej wykładni”, że bank zobowiązany jest do stosowania kursu rynkowego, szczególnie, gdy konsument na etapie zawierania umowy nie interesował się treścią klauzuli indeksacyjnej.

Tak sformułowane pytania postulują utrzymanie w mocy umów, zawierających niedozwolone postanowienia,
z uwzględnieniem kursu zbliżonego do średniego kursu NBP, a nadto uzależniają możliwość uznania abuzywności danego postanowienia od stopnia zainteresowania konsumenta klauzulą na etapie zawarcia umowy.

Pozytywne odpowiedzi Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości na tak zadane pytania zasadniczo zmieniłyby dotychczasowe orzecznictwo TSUE w sprawach frankowych, co z pewnością nie byłoby korzystne
 dla kredytobiorców. Do tej pory Trybunał stał na stanowisku, że jednoznaczność postanowienia umownego wymaga nie tylko, by konsument je rozumiał, ale przede wszystkim by był w stanie oszacować jego konsekwencje ekonomiczne.

Biorąc jednak pod uwagę dotychczasowe, dość jednolite orzecznictwo TSUE mało prawdopodobne wydaje się, by Trybunał tym razem tak diametralnie zmienił swoje poglądy. Bez wątpienia dla wielu sądów pytania zadane przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Woli będą okazją do zawieszania postępowań i odwlekania rozstrzygnięć
w czasie.