Brak odpowiedzi Sądu Najwyższego na pytania dotyczące kredytu denominowanego

W dniu 15 października 2020r. Sąd Najwyższy rozpoznał skargę kasacyjną w sprawie o sygn. I CSK 519/19, w której powodowie domagali się zwrotu wszystkich zapłaconych rat we frankach szwajcarskich, powołując się na nieważność umowy z powodu zawartych w niej klauzul o niedozwolonym charakterze.

Sądy I i II instancji oddaliły powództwo, uznając, że spłacone raty nie były świadczeniem nienależnym.

W skardze kasacyjnej powodowie podnieśli zarzuty, że umowa nie zobowiązywała banku do wypłaty kwoty w walucie obcej, ale w złotych, umowa jest nieważna, ponieważ kursy walut były jednostronnie ustalone, doszło do nienależnego świadczenia, gdyż bank nie wykonał ciążącego na nim zobowiązania.

Sąd Najwyższy uwzględnił zarzut dotyczący wypłaty kredytu w CHF, uchylił wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie. W ocenie Sądu kluczową kwestią w tej sprawie jest to czy umowa została prawidłowo wykonana a nie to czy umowa jest ważna.

Zdaniem Sądu Najwyższego jeśli okaże się, że umowa nie została prawidłowo wykonana to roszczenia powodów należałoby uznać za zasadne, bowiem nie można spłacać kredytu, który nie został wypłacony.

Takim rozstrzygnięciem Sąd Najwyższy nie udzielił odpowiedzi na najważniejsze pytanie, dotyczące ważności umowy kredytowej, która nie określa precyzyjnie metody ustalenia kwoty w złotych. Z podanego uzasadnienia wynika jedynie, że jeśli kurs po którym została wypłacona kwota w złotówkach został uzgodniony z kredytobiorcą, to dyspozycja wypłaty i wypłata zmieniła kredyt walutowy na złotowy. Jeśli nie został uzgodniony, to do  przekształcenia umowy nie doszło, a umowa kredytu nie została przez bank wykonana.