Przełomowy wyrok Sądu Najwyższego w sprawach frankowych

W wydanym w dniu 11 grudnia 2019r. wyroku,  sygn. V CSK 382/18  w sprawie, dotyczącej unieważnienia umowy kredytu frankowego zawartej z Kredyt Bankiem (obecnie Santander Bank Polska S.A.), Sąd Najwyższy odmiennie niż w dotychczas zapadłych orzeczeniach stwierdził, że umowa, która zawiera niedozwolone postanowienia umowne powinna zostać unieważniona.

Nadto, zasugerował, że przy nieważnej umowie banki mogą domagać się roszczeń z tytułu wynagrodzenia
za bezumowne korzystanie z kapitału.  Taki pogląd jest całkowicie rozbieżny ze stanowiskiem zajętym wcześniej w tym zakresie przez Rzecznika Praw Obywatelskich oraz Rzecznika Finansowego. Zdaniem SN dotychczasowe orzecznictwo TSUE nie wyklucza w sposób jednoznaczny możliwości dochodzenia takich roszczeń przez banki.

W związku z tym, SN uchylił wyrok sądu apelacyjnego i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Zatem we wskazanym wyroku Sąd Najwyższy po raz pierwszy stwierdził nieważność umowy kredytowej indeksowanej do franka szwajcarskiego. Stanowisko wyrażone w uzasadnieniu jest co do zasady zgodne
z orzecznictwem TSUE. W sprzeczności pozostają rozważania, dotyczące zasadności roszczeń banków
po unieważnieniu umowy, które jednak nie zostały jeszcze przesądzone. Do Sądu Najwyższego zostały bowiem skierowane pytania prawne, dotyczące kwestii roszczeń banków po unieważnieniu umowy. Niewykluczone że konieczne będzie zajęcie stanowiska przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości, który w sposób jednoznaczny rozwieje wszelkie wątpliwości.