Dalsze pytania prejudycjalne do TSUE w sprawach frankowych

Po Sądzie Okręgowym w Gdańsku oraz Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Woli kolejne pytania zadał Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia.

Tym razem pytania zostały zadane w sprawie przeciwko mBankowi i dotyczą kwestii rozstrzygniętych już wielokrotnie przez TSUE oraz sądy krajowe. Sąd zwrócił się bowiem z następującymi pytaniami:

1. czy przepisy dyrektywy 93/13 stoją na przeszkodzie wykładni sądowej przepisów krajowych, zgodnie z którą sąd po stwierdzeniu nieuczciwego charakteru warunku umownego, nie skutkującego nieważnością umowy, może uzupełnić ją przepisem dyspozytywnym ?
2. czy zgodnie z dyrektywą może uzupełnić treść umowy przepisem dyspozytywnym, aby zapobiec jej nieważności, pomimo że konsument godzi się na nieważność ?

 Sąd uważa, że dyrektywa stoi na przeszkodzie uzupełnienia umowy przepisami dyspozytywnymi, także w celu zapobiegnięcia nieważności umowy.

Nie ulega wątpliwości, że odpowiedzi na te pytania są już znane, jednak pomimo klarownego i coraz bardziej ugruntowanego stanowiska orzecznictwa w tym zakresie sądy nadal często utrzymują w mocy umowy zawierające niedozwolone postanowienia  umowne, eliminując z nich klauzule waloryzacyjne i zastępując je średnim kursem NBP.

Niewykluczone więc, że zadanie takich pytań ma na celu jedynie wytrącenie bankom argumentów, umożliwiających utrzymanie umowy kredytowej w mocy i tym samym uniknięcia jej unieważnienia.