Dalsze pytania prejudycjalne do TSUE w sprawach frankowych
Po Sądzie Okręgowym w Gdańsku oraz Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Woli kolejne pytania zadał Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia.
Tym razem pytania zostały zadane w sprawie przeciwko mBankowi i dotyczą kwestii rozstrzygniętych już wielokrotnie przez TSUE oraz sądy krajowe. Sąd zwrócił się bowiem z następującymi pytaniami:
- czy przepisy dyrektywy 93/13 stoją na przeszkodzie wykładni sądowej przepisów krajowych, zgodnie z którą sąd po stwierdzeniu nieuczciwego charakteru warunku umownego, nie skutkującego nieważnością umowy, może uzupełnić ją przepisem dyspozytywnym ?
- czy zgodnie z dyrektywą może uzupełnić treść umowy przepisem dyspozytywnym, aby zapobiec jej nieważności, pomimo że konsument godzi się na nieważność ?
Sąd uważa, że dyrektywa stoi na przeszkodzie uzupełnienia umowy przepisami dyspozytywnymi, także w celu zapobiegnięcia nieważności umowy.
Nie ulega wątpliwości, że odpowiedzi na te pytania są już znane, jednak pomimo klarownego i coraz bardziej ugruntowanego stanowiska orzecznictwa w tym zakresie sądy nadal często utrzymują w mocy umowy zawierające niedozwolone postanowienia umowne, eliminując z nich klauzule waloryzacyjne i zastępując je średnim kursem NBP.
Niewykluczone więc, że zadanie takich pytań ma na celu jedynie wytrącenie bankom argumentów, umożliwiających utrzymanie umowy kredytowej w mocy i tym samym uniknięcia jej unieważnienia.